Indonesian Lifestyle-Bandung

อยู่นานๆ แล้วเริ่มรู้ว่าจริงๆ คนอินโดนีเซีย ก็เหมือนกับคนไทยอ่ะค่ะ คือ ใจดี ยิ้มง่าย อยากทำอะไรให้คนอื่นไปหมด และก็ชอบ Shopping (และเค้าก็คงรู้เหมือนกันว่าเราชอบ เลยพาไป Shopping เกือบทุกวัน) จะว่าไปดูเหมือนว่าในกลุ่ม ASEAN จะเหมือนคนไทย เกือบที่สุด ยกเว้นคนลาว เพราะพูดภาษาเดียวกันก่ะเรา :)

คาราโอเกะก็ชอบไปเหมือนกันทุกชาติ ทุกภาษา ไทย ฟิลิปปินส์ อินโดฯ


อาหารตามในรูปที่ดูดูแล้วน่าทาน คือ (ตามลำดับ) Nasi Ayam Goreng Mentega, Bakso Halus Mie, Nasi Goreng, Bihun Goreng Seafood, Mie Ayam Katsu Teriyaki Saus etc.
Actually, first 2 dishes are the meal we (Mr. Chan, me, and Alvin) ordered on our (Mr. Chan & me) first meal and last meal together. We just walked from the hotel only 10 min to reach here...this place is nearby Yokyo Department store.





สำหรับบางคนที่ชอบนั่งสบายๆ ในร้านกาแฟ คล้ายๆ กับร้านวาวี และรสชาติอร่อยเข้ม



เล่นนำ้ตกร้อนจากภูเขาไฟ เปลี่ยนเสื้อกันตรงนั้นเล้ย+++




ลายมือเค้าสวยมากค่ะ เลยเหมามาหลายอัน :D

ที่นี่มีสระว่ายน้ำร้อน เหมือนอยู่ใน Spa ตลอดเวลาและออกกำลังกายไปด้วย แถมถ้าจะพักที่นี่ต้องจองกันล่วงหน้า 3 เดือน
Original อังกะลุง ทำอังกะลุงโชว์ โดยต้อง Sync. ตัวโน๊ตทีละตัว ขูดไม้ไผ่ที่ละซี่ กว่าจะได้เป็นอังกะลุงทั้งตัว แต่ละคนมีอังกะลุงในมือเป็นโน๊ต โด เร มี ฟา...... แล้ว Conductor สาวสวยสอนวิธีการเล่นอังกะลุงพร้อมกันตั้ง 200 กว่าคน ประทับใจสุดสุด

ตบท้ายด้วยการพักผ่าน ณโรงแรมใจกลางเมือง เรียกได้ว่าเป็นโรงแรมประวัติศาสตร์ของเมือง Bandung ใกล้ๆ กับ African-American Museum ไปไหนมาไหนก็สะดวกสบายเพราะทางโรงแรมมีรถตู้ Service ให้ตลอด ตอนขากลับก็ยังได้ใช้บริการมาที่สนามบิน Bandung (Domestic Airport)
ตกแต่งสวยงานด้วยคุ้กกี้สุดอร่อยจากพี่สา :)

Step on INDONESIA

มาถึงโรงแรมประมาณ 4 โมงครึ่ง (เวลาจาร์กาตา บันดุง เท่าเมืองไทย) เพราะว่าต้องนั่งรถจากสนามบินมาประมาณ 2 ชั่ีวโมงกว่ากว่า เหมือนขับจากกรุงเทพไปพัทยาอ่ะค่ะ ตอนแรกคิดว่าเหมือนอินเดีย ก็ยังไม่กล้าเข้าห้องน้ำเข้าเท่าไหร่ แต่ตอนนี้ รู้สึกเหมือนเมืองไทยเลยค่ะ ต่างแค่เป็นประเทศมุสลิม และก้อหาหมูกินไม่ได้เท่านั้นเอง (เลยไม่มีไข้หวัดหมูย่ำกรายค่ะ)

สนามบินชื่อ ซูการ์โน ฮัตโต มีตั้ง 3 Terminal (เท่าที่เห็น) ใหญ่มาก หลังคาสีส้ม เหมือนหลังคาบ้านคนทั่วไปเลย สำหรับ TG บินมาลงทุกวันค่ะ พูดถึง TG เนี่ยตอนแรกคิดว่าไม่ต้องนั่งรถ Bus แต่ที่ไหนได้ ไปถึง Gate E2 ต้องนั่งรถบัสไปขึ้นเครื่องตั้งไกลน่ะค่ะ แล้วก้อ Gate ไม่ได้อยู่ทางซ้ายอย่างที่คิดด้วย เพราะจำได้ว่าบิน Low Cost ก็เดินมาที่ Gate E เหมือนกัน คอนเฟริ์มว่าไม่แตกต่างจากที่บินสายการบินอื่นในเรื่องการขึ้นลง Gate ส่วนบนเครื่องคนไทยก็บริการดีอยู่แล้วหล่ะค่ะ ตัวอย่างอาหารบนเครื่องก็คือ Chicken Sausageมีแจกดอกกล้วยไม้ไว้ติดกระเป๋าสำหรับผู้หญิงก่อนลงเครื่องด้วย


สำหรับรถรับส่งจากจาร์กาต้ามาที่เมืองบันดุง ง่ายมากค่ะจอดรอที่สนามบินเลย ราคาคนละ 135.000 IDR (อินโด รูเปี๊ยะ ซึ่งเค้าใช้จุดแทน comma ค่ะ) = 462 บาทค่ะ มีน้ำแจกด้วย มาถึงโรงแรมก็เข้า Check-in แล้วก็เดินหาอะไรกินค่ะ โชคดีมีพี่อีกคน (วศ 10) จากเหมืองมาด้วย เลยมีอารมณ์เดินหน่อย เพราะบางทีเดินผ่านสวนสาธารณะก็ไม่ใช่ว่าดูปลอดภัยสักเท่าไหร่ มีความสกปรกบ้าง คนดูไม่ค่อยน่าไว้ใจบ้างก็มี แต่พอถึงตรงที่มีร้านค้า ร้านอาหารเยอะๆ ก็น่าจะเหมือนหาดใหญ่ (พี่เค้าบอกค่ะ) แล้วก็หาอาหารน่าตาคล้ายไทยได้ง่าย เลยเก็บเมนูอาหารอินโดนีเซียเอาไว้สั่งต่อค่ะ สำหรับเครื่องปรุงเนี่ยมี ซอสอันนึงอร่อยดีคล้ายๆ น้ำจิ้มกุ่ยช่าย แม่น่าจะชอบ ให้มาผสมกับน้ำส้มสายชู ปรุงก๋วยเตี๋ยวใช้ได้เลย






อ๋อ โรงแรมนี้ดีมากเลย ชื่อ Savoy Homann Hotel เค้าให้ใช้ Wifi Free ต่อ Net ก็ง่ายด้วย laptop ไม่เหมือนโรงแรมบางที่ต้องจ่าย Rate ตั้งแพง แถมคนที่หน้าเคาน์เตอร์แลกตังค์ เค้าไม่มีเศษให้ก็เลยปัดเศษให้แถมให้อีกต่างหาก ส่วนเรื่องแลกเงินขอแนะนำ้ว่าแลกดอลล่าร์จากเมืองไทยมาก่อน แล้วเอาดอลล่าร์มาแลกอินโด รูเปี๊ยะต่อที่สนามบิน ขอย้ำ!!! ที่สนามบิน เพราะว่า Rate ดีกว่า
จาก Oanda: 1 US Dollar = 1012.150 Indonesian Rupiah (IDR)
สนามบิน = 999.000 IDR
โรงแรม = 977.500 IDR

ติดตามตอนต่อไปค่ะ